عید صیام آمد و ماه صیام رفت /  لطف تمام آمد و فیض تمام رفت
شد عید فطر و لطف خدا باز تازه شد /  گرد غم گناه ز جان عوام رفت

نغمه ریزید غیاب مه نو آخر شد

باده خرم عید است که در ساغر شد

روز عید است ، سوی میکده آیید به شکر

که ببخشند هر آنکس که در این دفتر شد . . .

عید سعید فطر بر شما مبارک

.

.

.

تا که چشمم باز شد دیدم که یارم رفته است / ماه مهمانی تمام و مه‌نگارم رفته است

با گل این بوستان تازه انسی داشتم /  گرم گل بودم که دیدم گلعذارم رفته است

عید شما مبارک

.

.

.


خدایا

عید  است و دلم خانه ویرانه، بیا /  این خانه تکاندیم ز بیگانه ، بیا

 یک ماه تمام مهیمانت بودیم /  یک روز به مهمانی این خانه بیا

عید فطر بر شما مبارک

.

.

.

برگ تحویل می کند رمضان / بار تودیع بر دل اخوان

 یار نادیده سیر، زود برفت/  دیر ننشست نازنین مهمان

 ماه فرخنده روی برپیچید /  و علیک السلام یا رمضان

عید رمضان بر شما مبارک

.

.

.

خوش بر کسی که سفره نشین خدا بود

از هرچه غیر خواسته ی او گر ، جدا بود

درب کلاس درس خدا چون گشوده شد

خوش بر مطلبی که قبول انتها بود

عید شما مبارک

.

.

.

عید آمد و عید آمد با نقل و نبیدآمد

 رمضان مبارک رفت این فطر سعید آمد

 دنیا شده یکسر گل هرگوشه پرازبلبل

 هر خاک شده بستان چون نور امیدآمد . . .

.

.

.

هزاران آفرین بر جانت ای ماه / روان عاشقان قربانت ای ماه

مبارک باد ماه عشق بازان / که بنشینند در ایوانت ای ماه

مبارک باد عید روزه داران / نکویان جهان مهمانت ای ماه . . .

.

.

.

بر ملک دلم روی تو خورشید شود /  بر جان و دلم عشق تو امید شود

 می نوش یکی جام سلامت ای دوست / خوش باشی و هرروز توچون عید شود . . .

.

.

.

عید صیام آمد و ماه صیام رفت /  لطف تمام آمد و فیض تمام رفت

 شد عید فطر و لطف خدا باز تازه شد /  گرد غم گناه ز جان عوام رفت

.

.

.

عید فطر ضیافتی است برای پایان این میهمانی

عید فطر پاداش  افطارهای خالصانه و بجاست

عید فطر قبولی انفاقهای به قصد قربت است

عید فطر پایان نامه دوره ایثار و گذشت است

.

.

.

خدایا

سی شب به تو التماس کردم / این لحظه جواب طالب ام من

خواهی بنواز و خواه رد کن/احسان و عتاب طالب ام من  . . .

.

.

.

ای ماه صیام ارچه مرا خود خطری نیست‌ /  حقا که مرا همچو تو مهمان دگری نیست‌

ای داده به باد این مه بابرکت و باخیر / مانا که‌ت از این آتش در دل شرری نیست‌ . . .

.

.

.

بگذشت مه روزه و عید آمد و عید آمد / بگذشت شب هجران معشوق پدید آمد

آن صبح چو صادق شد عذرای تو وامق شد / معشوق تو عاشق شد شیخ تو مرید آمد

.

.

.

عید آمد و خنده به لبان شد

 در ساز دلم شاد و روان شد

از تشنگی وسوزنخوردن

 گوهربه کلامم رمضان شد

.

.

.

مژده که رسید دعوت دوست

 مهمانی دوست وه چه نیکوست

عید رمضان بهار جان هاست

 جانی که چنان علی خدا جوست

.

.

.

منّ شوال علینا / و حقیق بامتنان

 جا باقصف و بالعز /  فو تعزید القیان

 او فی الاشهر لی / ابعدها من رمضان

معنی :

ماه شوال بر ما منت گذاشت، پس سزوار سپاس است.

با شادی و نغمه بانوان آمد. با‌وفاترین ماهها برای من،

همان دورترین آنان از رمضان می باشد.