در مَجد وشرف یکّه و تنها هستی  / در فخر تو بس ، اُمّ ابیها هستی
مریم که مقدس شده یک عیسی داشت  / تو مادر یازده مسیحا هستی

ای روح دو صد مسیح محتاج دَمَت  / زهرایی و خورشید غبار قدمت

کی گفته که تو حرم نداری بانو؟  / ای وسعت دلهای شکسته ، حَرَمت  

شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) تسلیت باد  







غرقاب غمم دگر مرا ساحل نیست  / جز اشک فراق دیگرم حاصل نیست

ای مرگ بیا!که زندگی کردن من  / بی فاطمه جز خوردن خون دل نیست  







نیازی از سر احساس خواهم  / برات کربلا از یاس خواهم

به حق پهلوی بشکسته ی او  / طواف مرقد عباس خواهم  







ما زنده به لطف و رحمت زهرائیم / مامور برای خدمت زهرائیم

روزی که تمام خلق حیران هستند / ما منتظر شفاعت زهرائیم  

یا زهرا(س)







یتیمان جز دو چشم تر ندارند / به غیر از خاک غم بر سر ندارند

چو مادر مرده ها باید فغان کرد / که طفلان علی مادر ندارند  







تو هم با کوفه هم دستی مدینه / نمک خوردی ولی پستی مدینه

کسی بر بازوی زهرا نمی زد / اگر دستم نمی بستی مدینه  







زهرا اگر در اول خلقت ظهور داشت / دیگر خدا نیاز به پیغمبری نداشت

فرموده اند در برکات وجود او / زهرا اگر نبود علی همسری نداشت

محشر بدون مهریه ی همسر علی / سوگند می خوریم شفاعتگری نداشت







آهسته می شوید یگانه همسرش را

با آب زمزم آیه های کوثرش را

آهسته می شوید غریب شهر یثرب

پشت و پناه و تکیه گاه و یاورش را







مسیحا گر دمش اعجاز سازد  / زبان بر ذکر زهرا باز سازد

گره از مشکلات خلق ، زهرا  / به یک گوشه نگاهی باز سازد  







ای لیلة القدر علی آخر چرا گشتی سحر  / ای راحت جان علی آخر چرا کردی سفر

هجران تو آتش زده بر قلب زار مرتضی  / یا تو بکن ترک سفر یا با خودت من را ببر  







ای بی نشانه ای که خدا را نشانه ای  / هر سو نشان توست ولی بی نشانه ای

زهرای پاک، ای غم زیبای دلنشین  / تو خواندنی ترین غزل عاشقانه ای  







ای نور خدا سرشته با آب و گِلَت  / ای مهر علی راز هویدای دلت

این ذکر هزارساله ی مهدی توست  / ای یاس نبی « بِاَیِّ ذنب قتلت؟   







نگاه سرد مردم بود و آتش / صدا بین صدا گم بود و آتش

بجای تسلیت با دسته ی گل  / هجوم قوم هیضم بود و آتش  

شهادت حضرت فاطمه الزهرا(س) تسلیت







کمی از غسل زیر پیرهن ماند / کمی از خون خشک بر بدن ماند

کفن را در بغل بگرفت و بو کرد / همان طفلی که آخر بی کفن ماند  







عمریست رهین منت زهرائیم / مشهور شده به عزت زهرائیم

مُردیم اگر به قبر ما بنویسید / ماپیر غلام حضرت زهرائیم  







چه حالی داده دل را دست مادر / که می شستی زدنیا دست مادر

از آن سیلی مگر چشمت نمی دید / که می جستی مرا با دست مادر  







غم دوران من گردد یتیمی / که هم پیمان من گردد یتیمی

من از قد کمانت حتم دارم / بلای جان من گردد یتیمی  







زهرا اگر نبود خدا مظهری نداشت  / توحید انعکاس نمایانتری نداشت

جز در مقام عالی زهرا فنا شدن / ملک وجود فلسفه دیگری نداشت