یکی از مسائلی که همیشه تحولات زیادی را در خود داشته و طی 100 سال اخیر تلاش‌هایی را به خود اختصاص داده، توانایی پاسخ دادن به ایمیل‌ها و دسترسی به برنامه‌های سرگرم کننده در تلفن‌های همراه در زمانی است که در بیرون از منزل و در فضای آزاد هستید.

وقتی خورشید درست روی صفحه‌نمایش بتابد و نور آن منعکس شود، آن وقت است که همه چیز خراب می‌شود و نمی‌توان چیزی مشاهده کرد. در حقیقت، این مشکل در سال‌های اخیر یعنی از زمانی که تمایلات به طور گسترده‌ای به سمت گوشی‌های لمسی و تمام‌صفحه جهت یافته بسیار حادتر شده است.

تولید صفحه‌نمایش‌های روشن‌تر بخشی از آن راهکارها است. بنابراین، ما تصمیم گرفتیم راهکارهای صفحه‌نمایش را برای برخوداری از چند نیت بیشتر (nit واحد روشنایی)  بهبود دهیم.

اما روشن‌تر کردن صفحه‌نمایش هم برای خود موانع بزرگی دارد. صفحه‌های بزرگ و مدرن امروزی نسبت به صفحه‌نمایش‌های 1.5 اینچ سیاه و سفیدی که در گوشی‌هایی نظیر نوکیا 3310 بود، نیروی بیشتری استفاده می‌کنند. زمانی می‌رسد که کاربران مجبورند برای اینکه چند ساعت بیشتر از تلفن‌ همراه استفاده کنند، صفحه‌نمایش را تیره‌تر یا نور آن را کمتر کنند.

بنابراین باید تدبیر دیگری برای بهبود قابلیت استفاده در فضای بیرون اتخاذ می‌شد؛ تدبیری که بر کاهش بازتاب صفحه‌نمایش تمرکز داشته باشد. پوشش‌های ضدانعکاس معرفی شدند. اما اینها هم کافی نبودند.

به همین خاطر نوکیا صفحه‌نمایش CBD یا ClearBlack display را خلق کرد.

گوشی‌هایی که از فناوری ClearBlack display برخوردارند، از چندین لایه پُلارایز (قطبی) برای حذف انعکاس‌ها بهره می‌گیرند.

احتمالا تا کنون خیلی‌ها عینک‌های آفتابی پلارایز را امتحان کرده‌اند و تقریبا می‌دانند که چگونه کار می‌کنند. اگر با استفاده از عینک‌های پلارایز به یک پنجره یا سطح آب نگاه کنیم، بیشتر فرانما می‌شوند- به همین خاطر این عینک‌ها مخصوصا برای ماهیگیرها خوب هستند. پلارایزر (قطبنده) بازتاب یا انعکاس نور را از بین می‌برد.

لایه‌های پلارایزری که در راهکارهای صفحه‌نمایش استفاده می‌شوند، کمی پیچیده‌تر از عینک‌های آفتابی هستند. در واقع، اشعه نور بارها به صفحه‌نمایش گوشی شما وارد و از آن خارج می‌شود.

بین سطح گوشی شما و صفحه‌نمایش هم پلارایزر طولی (linear polarizer) و هم لایه‌های تاخیر (retardation layers) وجود دارد. وقتی نور به صفحه‌نمایش برخورد می‌کند، این اتفاقات می‌افتد:

نور با قطبنده طولی برخورد می‌کند و به صورت عمودی قطبیده یا پلارایز می‌شود. (قطبش* به طور کلی، یعنی در یک ردیف قرار دادن ارتعاش موج در یک مسیر خاص)
سپس با قطبنده مدور لایه تاخیر برخورد می‌کند. این لایه نور را معکوس می‌کند و قطبش چرخشی راست انجام می‌دهد.
سپس به صفحه‌نمایش برخورد می‌کند و کمانه می‌کند یا برمی‌گردد و جهت چرخش نور را چپ‌گرا می‌کند.
نور از لایه تاخیر یا دیرکرد برمی‌گردد. وقتی این کار انجام شد، به صورت افقی قطبیده می‌شود.
سرانجام، با قطبنده طولی برخورد می‌کند، از آنجا که نور اکنون به صورت افقی قطبیده شده، می‌تواند کاملا توسط این راهکار نوری مسدود شود.
پس دلیل اینکه نور صفحه‌نمایش گوشی مسدود نمی‌شود این است که تنها نیمه دوم این سفر را انجام می‌دهد؛ بنابراین زمانی که به فیلتر نهایی برخورد می‌کند، نور غیرقطبی شده و از آن عبور می‌کند.
*قطبش یا پلاریزاسیون یک ویژگی امواج عرضی است که جهت نوسان را در صفحه عمود بر انتشار موج نشان می‌دهد. امواج طولی مانند صوت قطبش ندارند، ولی در امواج عرضی مانند نور جهت نوسان میدان الکتریکی یکتا نیست و با قطبش تعیین می‌شود. قطبش عمود بر مسیر حرکت موج است. در این حالت میدان الکتریکی در یک جهت هدایت می‌شود (قطبش خطی) یا ممکن است که آن به حالت چرخشی درآید مثل حرکت موج (قطبش چرخشی یا فشرده) در حالت های دیگر نوسان ها می‌توانند در حرکت به طرف راست یا چپ بچرخند. طبق اینکه کدام چرخش در یک موج مشخص نشان داده شود به آن گردش می‌گویند. چیزی که باعث قطبش می‌شود پلارایزر یا قطبنده و چیزی که مورد قطبش قرار می‌گیرد قطبیده یا پلارایزد می‌گویند.
منبع: ایستنا