اولین جلسه عشقان برگزار نمیشه ! چون عشقم الان داره اس ام اس میخونه  !

در ماه مهر بادهای پاییزی بی مهری را با برگ درختان آغاز میکنند   







گر طبیبانه بیایی بر سر بالینم / به دو عالم ندهم لذت بیماری را   







دوست دارم زندگی را به شرط چاقو !

نه چاقوئی که هندوانه رو مبره ، چاقوئی که قسمتی از اقبالم با اون بریده میشه !







از بس که نفس به یاد عشق تو زدم / یاد تو به جای نفسم می آید   







به میهمانی تو آمدم در خلوت ترین شب دنیا ، آنگاه که برایم آمیزه ای از مهر و محبت بودی

آمدم تا با تو بمانم ، تا آخر دنیا ، تا زمانی که شعرها هستند و من وجود دارم   







روزی سپری شد به امیدی که شب آید / شب آمد و دیدم به دلم تاب و تب آمد

ای دوست دعا کن من بیچاره مبادا / در حسرت دیدار تو جانم به لب آید







پیش هم بودن اگر دیروزها لطفی نداشت

ارزش دیروز را امروز باور میکنیم   







سلام از شرکت رب تبرک مزاحم می شم، اجازه می دی یه رب بغلت کنم؟!







دوای درد غم خنده باشد / خوشا آنکه ز غم دل کنده باشد

غم دنیا نخور ای یار دیرین / که هر که غم خورد ، بازنده باشد   







فاصله را بگو به خود نبالد خاطره ی بودن با تو تمام فاصله ها را می شکند   







صد دفعه گفتم لباساتو جلوم تکون نده ، دکتر گفته به گرد گلها حساسیت دارم !







قدر یاران قدیمی را بدان ای نازنین ، فرش های کهنه را مردم گران تر می خرند   







تو که امروز نگاهت به نگاهی نگران است  باش فردا که دلت با دگران است    







اشکاتو پاک کن همسفر ، گاهی باید بازی رو باخت

اما اینو یادت باشه ، که باز میشه زندگی رو دوباره ساخت   







من یک نامه عاشقانه ام ، بازم کن / محتاج کمی نوازشم ، یارم باش

هر قدر که سکه ای سیاهم ای دوست / در قلک سـیــنـه ات پس اندازم کن   







در اوج یقین اگرچه تردیدی هست / در هر قفسی کلید امیدی هست

چشمک زدن ستاره در شب یعنی / توی چمدان ماه ، خورشیدی هست   







دلم زیباترین دل هاست امروز / درون این دلم غوغاست امروز

دلم را در طبق بنهاده بودم / دهم آن را به دست یار امروز   







تو را در مثنوی پیدا نکردم / حضور دیگری پیدا نکردم

سرودم هر غزل تنها تو بودی / برایت ثانوی پیدا نکردم   







عشق یعنی یک استخوان و یک پلاک / سال ها تنهای تنها زیر خاک   







دور بودن از عزیزان مشکل است / امتحان با وفائی ، در جدائی حاصل است

گرچه من دورم ز پیشت ای رفیق/ دوریت دریا و یادت صاحل است   







روزم خوش است ، چراکه برای تو میخوانم

شبم خوش است ، چراکه برای من میخوانی

روزگارم خوش نیست ، چراکه باهم نمیخوانیم   







ای دل دیوانه ، بشنو این مرام زندگی است

او که گریان کرد چشمی را نصیبش خنده نیست   







رد پای اشک هایم  را بگیر ، تا بدانی خانه عشق کجاست  







از هر که محبت خواستیم بر سرمان منت گذاشت

حیف این دل عاشق که به این دیار پا گذاشت